Dymtro Kotenko ishte duke mbrojtur vendin e tij, kur pushtuesit e vranë në moshën 21-vjeçare. Kur ai u varros nuk kishte pranë vetes asnjë familjarë.
Prindërit nuk i dëgjuan plumbat në ajër që u shtënë për nder të tij nga kolegët, nuk e panë as tokën ku u mbulua me dhé arkivoli i tij, e as nuk patën mundësi që të vinin asnjë lule. Me shumë mundësi, prindërit e Kotenkos nuk e dinin që djali i tyre po varrosej atë ditë në varrezat Lychakiv në Lviv të Ukrainës.
Ata ishin 600 milje larg, me dy vëllezërit e tij më të vegjël, pranë qytetit lindor të Sumy, i cili po bombardohej aq rëndë nga forcat ruse saqë ishte shkëputur nga bota e jashtme.