Detaje të reja janë zbardhur nga krimi tronditës i ndodhur në Itali, ku shqiptari Bujar Fandaj masakroi për vdekje 27-vjeçaren italiane Vanessa Ballan.
Mediat italiane kanë publikuar disa audio, ku ai flet me nj gjuhë të dhunshme, por pa përmednur emra.
Në një prej tyre, është një foto e tij, teksa pi duhan dhe shikon drejt kamerës duke thënë:
“Sytë nuk gabojnë kurrë, sytë nuk gënjejnë kurrë, sytë nuk bëjnë gabime gramatikore, sytë kanë diksion perfekt. Sa shumë flasin sytë? Dhe na thonë nëse je njeri i mirë apo i keq, sytë janë pasqyra e shpirtit, do të shtoja se janë shikimi i zemrës. Babai im më tha, kur shikon njerëzit në fytyrë, mos e ul kurrë shikimin, sepse nëse ul shikimin do të thotë se ke ndërgjegje në faj”– thuhet në audio.
Bujari në videot e tij nuk flet me fjalët e tij, por ai riprodhon audio nga të tjerët, monologë të dekontekstualizuara që tingëllojnë si aludime për mëri të paspecifikuara personale.
“Kurrë mos më vendosni në pozitën e një njeriu të pashpirt, sepse dita që të bëhem një për ty ka mbaruar”, është audio që ai publikon më 8 nëntor 2023. Dhe po atë ditë shton një tjetër përmbajtje:
“Dëgjo ti mund të bësh me. Mua gjithçka për sa kohë të lejoj, por ka një gjë që nuk duhet të bësh: mos më nënvlerëso kurrë. Ti flet për respekt dhe pastaj as nuk e di se kujt i përket. Fjala respekt përfshin shumë gjëra: koherencë, besnikëri, sinqeritet ndaj të tjerëve. Po ti, ku i ke fshehur të gjitha këto?”, është mesazhi i 11 nëntorit.
Dhe përsëri: “Të kam dashur thellësisht me një sinqeritet që mendova se ishte i përbashkët. Unë isha gati të bëja për çdo gjë për ty, të ngjitesha male dhe të kaloja oqeanet, por ti zgjodhe ta tradhtosh këtë besim”.
Dhe më 12 nëntor thuajse bëhet kërcënim: “Durimi im është i paçmuar, por nuk duhet të ekzagjerojmë. Unë jam shumë bujar, jam shumë i disponueshëm, ju që mendoni se më keni në dorë, ju shoh dhe ju njoh.”
Deri më 16 nëntor, ai publikon një foto të një dore, të tijën, me një datë të gdhendur në grusht: 16 nëntor 2021 (ndoshta një datë e lidhur me një marrëdhënie?), dhe një mesazh të gjatë, shumë të gjatë të recituar nga një zë në frëngjisht që thotë: “Mbaroi, do të lë vetëm. Nuk do t’ju mbush më me mesazhe, nuk do të humbas më kohë me dikë që nuk më do në jetën e tij. Nëse do të më kishit dashur vërtet, gjërat do të kishin shkuar ndryshe. Unë nuk do të vazhdoj të torturoj shpirtin tim për të kuptuar pse silleni në këtë mënyrë. Çfarë kam bërë për të merituar një përbuzje të tillë? Çfarë u bë me gjithçka që më tregove? A ishin fjalë të sinqerta apo fjalë boshe që të më joshin, të më manipulonin, të më jepnin shpresë të rreme? Zemra ime të besoi, por arsyeja më thotë se nuk ke qenë kurrë e sinqertë me mua. Veprimet nuk pasuan kurrë fjalët. Ju luajtët me ndjenjat e mia dhe nuk u interesuat për mua. Ti je ajo që e nisi këtë histori por unë jam ai që e mbyll. Mund të kishe qenë dikush shumë i rëndësishëm në jetën time, por ishe thjesht një ndalesë e parëndësishme që do ta harroj shpejt. Nuk të uroj më të keqen apo më të mirën, nuk të uroj asgjë. Të heq qafe. Bëj çfarë të duash me jetën tënde”.